Driada v 1.01.21082011 3:03

Dołączył: 22 Mar 2006

uwagi te powstały podczas rozmów z Wojtkiem na temat driady

Driada na pierwszy rzut oka przypomina zwykłe dziecko.
Niecodziennie smukłe i jakieś takie dziwnie zwiewne, ale jednak dziecko.

Różnic jest jednak całkiem dużo.
Po pierwsze - w porównaniu z człowiekiem driada ma znacznie więcej, znacznie mniejszych zębów. Zęby te, oprócz liczby i wielkości, różnią się także kształtem - każdy z nich jest zaostrzony na końcu, idealnie przystosowany do radzenia sobie z dietą opartą na surowym mięsie.

By zrozumieć odmienność organizmu driady trzeba jednak skupić się na elemencie najbardziej charakterystycznym dla niej - na układzie oddechowym. Driada, w przeciwieństwie do ludzi, nie wykorzystuje powietrza, nie przetwarza go w swoim ciele, a jedynie pozwala wiatrowi przenikać jej ciało. Dzieje się tak dzięki skomplikowanej sieci kanalików, które to dynamicznie dostosowując się do kierunku wiatru gwarantują płynny przepływ powietrza. Kanaliki te rozszerzają się od strony z której wieje wiatr i zwężają się od strony przeciwnej, powodując wzrost ciśnienia powietrza wewnątrz ciała. Jeżeli przepływ wiatru jest dostatecznie duży, ciśnienie wewnątrz kanaliku powoduje stopniowe otwieranie kanalików dodatkowych, rozprowadzających powietrze po całym ciele driady. Pojawienie się tych nowych dróg cyrkulacji powietrza wewnątrz organizmu powoduje zwiększenie metabolizmu, krążenia krwi i ogólne poprawienie wydolności. Jedynym zbiornikiem powietrza w organizmie driady jest duży pęcherz który to kształtem, wielkością i umiejscowieniem przypomina płuca człowieka. Pęcherz ten przechowuje część powietrza która opuści organizm przez usta (przez to driada, de facto, potrafi jedynie wydychać powietrze, gdyż cała reszta oddychania jest wykonywana przez skórę w której umieszczone są kanaliki). Driada posiada pewną, opartą na instynkcie, umiejętność panowania nad kanalikami, jest to jednak próba walki z naturalnymi odruchami, coś na kształt zdolności człowieka do oddychania 'manualnego' - jest to umiejętność przydatna, jednak korzystanie z niej przez dłuższy okres czasu jest zgoła niepraktyczne, żeby nie powiedzieć niemożliwe. Kanaliki te zwiększają swój rozmiar wraz ze zbliżaniem się do środka ciężkości ciała driady - na dłoniach, stopach czy twarzy są zupełnie nieodróżnialne od porów na skórze człowieka, na korpusie są zupełnie zauważalne, najwyraźniejsze zaś w okolicach pępka. biorąc pod uwagę dynamiczny charakter topologii sieci kanalików, przystosowywanie się ich do kierunku wiatru, etc, widok nagiej driady obracającej się na wietrze może być spektakularny z więcej niż jednego powodu.

driada jako organizm żyjący w ścisłej symbiozie ze swoim drzewem, wymienia się z nim pożywieniem za pośrednictwem kanalików obecnych także w strukturze drzewa. drzewo przyjmuje wszystkie potrzebne mu substancje obecne w mięsie, natomiast driada przyjmuje wodę, sole mineralne i przede wszystkim, energię słoneczną. proces łączenia się kanalików przypomina odrobinę 'przytulenie' się driady do drzewa.

krew i woda przepływają w driadzie dzięki systemowi przypominającemu odrobinę system przepływu wody w drzewie. zamiast korzystania ze skomplikowanych systemów żył, tętnic i pomp, woda i krew spływa w dół driady, natomiast wznosi się ku górze ciała wraz z parowaniem (w zwiazku z tym driada nie posiada serca, krwawi tez w odmienny sposób, ze względu na małe ciśnienie krwi). wydajność tego procesu może zostać zwielokrotniona dzięki otwieraniu się kanalików wewnątrz ciała. zmienne ciśnienie powietrza wewnątrz driady działa stymulująco na przepływ krwi.

procesy trawienne driady także ulegają cudownej symplifikacji w porównaniu z skomplikowanym ciałem człowieka. driada zatrzymuje w żołądku wszystko to co zdołała zjeść, natomiast po tygodniu zwraca to czego nie strawiła (zazwyczaj kości i futro małych zwierzątek leśnych)

jeżeli macie jakieś uwagi - miejcie je do Wojtka, ja tu tylko sprzątam